De Nederlandse Cees Haast zette zijn eerste stappen in de wielerwereld in zijn thuisdorp Rijsbergen. Ettelijke jaren later, in ‘63, kon zijn professionele wielercarrière van start gaan. Hij beschikte over een aanvalslust om ‘u’ tegen te zeggen en werd hierdoor al snel publiekslieveling. Deze lust zette zich ook om in resultaten, want een jaar later, tijdens de Ronde van Zwitserland, maakte hij voor de eerste keer kennis met hooggebergtes. Dat hij over klimcapaciteiten beschikte mocht blijken, want hij werd al meteen twaalfde in het eindklassement.
In 1964 mocht hij het Belgische Televizier team (1964-1965) versterken, waarna ook nog Televizier-Batavus (1966-1967), BIC (1968) en Willem II-Gazelle (1969) volgde. Gedurende deze periode deed hij mee aan de Tour de France (vijf keer), de Ronde van Italië (één keer) en de Ronde van Spanje (vier keer).
Tour de France 1965
Het jaar voordien, in ‘64, stond Cees voor de allereerste keer aan de startlijn tijdens de Tour de France. In deze editie moest hij zich tevreden stellen met een 39ste plaats, maar het jaar daarop was hij volledig ontpopt tot een klimtalent. In zijn thuisdorp, Rijsbergen, was iedereen laaiend enthousiast en werd zijn deelname aan de Tour de France dan ook op de voet gevolgd met transistorradio’s.
Zijn fans werden verwend met prachtige koersmomenten, zo reed Cees tijdens de etappe van Gap naar Briançon toprenners als Felice Gimondi en Raymond Poulidor voorbij. Hij werd de eerste Nederlander ooit die als eerste boven kwam op een Alpencol, namelijk de Col de Vars, tijdens de Tour. Zelfs tourdirecteur Jacques Goddet kwam Cees persoonlijk feliciteren bij zijn aankomst in Briançon. Na deze buitengewoon sterke prestaties, op zes dagen van het einde van de Tour, besloten zijn supporters uit Rijsbergen om met bussen naar Parijs af te reizen.
Tijdens de 17de etappe van van Briançon naar Aix-les-Bains raasde Cees over de bergen, recht naar het podium, zo leek het toch. Maar het noodlot sloeg toe, tijdens de afdaling van de Lautaret kwam hij hard ten val. Het leek een onschuldige val, maar het bloed spoot uit zijn heup. Een slagaderlijke bloeding, zo besloot de Tourarts. Opgeven wou Cees zeker niet, maar doorfietsen ging niet meer. Cees moest naar het ziekenhuis worden afgevoerd. De tranen spatte uit zijn ogen terwijl hij in de armen van zijn ploegleider, Kees Pellenaars, viel.
De volgende dag stonden de kranten vol met een wenende Cees. Ook de inwoners van Rijsbergen en de rest van Nederland treurde mee. Weg met de hoop op de eerste Tourzege van een Nederlandse renner.
Twee dagen later waren de emoties weer een beetje gaan liggen en verwelkomde een menigte fans Cees bij zijn thuis in Rijsbergen. Er stond terug een lach op zijn gezicht terwijl hij al vooruitblikte op de editie van ‘66.
Zoals hierboven vermeld was Cees een echte publiekslieveling door zijn pure aanvalslust. Maar hier speelde ook zijn geweldige persoonlijkheid in mee: hij was dapper, lief, enthousiast, heel zacht, maar erg hard voor zichzelf. Een voorbeeld voor vele andere, maar misschien was het ook zijn zachte karakter wat ervoor zorgde dat hij nooit een grote ronde kon winnen.
Cees Haast reed doorheen zijn carrière voor verschillende wielerploegen waaronder Televizier, BIC en Willem II-Gazelle. Wil jij net als hem in deze iconische shirts fietsen? Je kan ze hier shoppen!
Ben je net als ons een grote fan van de wielersport? Houd dan zeker onze blog in de gaten. We plaatsen regelmatig nieuwe verhalen over wielerweetjes, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker het lezen waard zijn!