Maertens startte zijn profcarrière bij Flandria, waar hij acht jaar voor zou rijden. In de jaren ‘70 was deze ploeg zeer befaamd en hiermee zette Freddy vele indrukwekkende resultaten neer. In 1976 en 1981 werd Maertens wereldkampioen en bovendien wist hij in 1973 ook nog de tweede plaats te bemachtigen. Hij kon Eddy Merckx bijbenen tijdens de slotfase, maar ze werden beiden geklopt in de sprint door de Italiaan Felice Gimondi. Dit resulteerde in veel onenigheid tussen de twee landgenoten Eddy en Freddy, wat op zijn beurt een negatief effect had op de populariteit van Maertens.
Carrière
De vloek van de Regenboogtrui, we hebben er allemaal wel eens van gehoord. Echter had Maertens hier duidelijk geen last van! Nadat hij het Wereldkampioenschap in 1976 won, volgde een reeks van sterke overwinningen. In de volgende maanden won hij zowel Omloop Het Volk als Parijs-Nice. Deze trend zette hij verder tijdens de Vuelta in 1977, waar hij met kop en schouders boven de andere renners uitstak. De Ronde van Spanje werd door veel renners gebruikt als een voorbereiding op de Giro d’Italia, waardoor het deelnemersaantal lager lag. Dit probeerde de organisatie op te vangen door de Flandria ploeg aan te trekken, waar Freddy Maertens deel van uitmaakte. Dit deden ze door de nadruk te leggen op sprintetappes en tijdritten. Mocht dit net zijn waar Maertens echt in uitblonk! Al vanaf de proloog was hij de topfavoriet en ook tijdens de massasprints reed hij er iedereen uit. De voorsprong was zelfs zo groot dat er al op de tweede dag van de Vuelta geklaagd werd in de kranten dat het niet spannend genoeg was. Dankzij de bonificatieseconden kon Maertens deze voorsprong steeds opbouwen. Tegen het einde kwamen er nog een aantal bergetappes, maar hij had al genoeg voorsprong opgebouwd om de leiderstrui te kunnen behouden. Dat jaar won hij maar liefst 13 van de 19 etappes en droeg hij van het begin tot het einde de leiderstrui. Een record wat geen enkele renner meer heeft kunnen evenaren!
Maertens zag deze indrukwekkende overwinning eerder als een goede voorbereiding op de Giro d’Italia en dat toonde hij ook. Hij won al snel vijf etappes, maar toen kwam hij jammerlijk ten val waarbij hij zijn pols brak. Dit zorgde voor een sterke ommekeer in zijn carrière. Maertens kon in 1978 nog twee etappes en de groene trui bemachtigen tijdens de Tour de France, maar voor een renner van zijn kaliber was dit maar een zwakke buit. Even later, halverwege 1979, trok Maertens zich ook even terug na een inzinking. In de pers werd er veel gespeculeerd over de oorzaak: had hij financiële problemen? Een alcoholverslaving? Had de doping zijn tol geëist? Maertens ontkende al deze verklaringen en liet zichzelf testen waaruit bleek dat hij fysiek in orde was. Toch leek het dat Maertens zijn succesvolle carrière vroegtijdig beëindigd zou worden. Hij nam nog wel deel aan de wielerwedstrijden, maar hij maakte ze meestal niet af, laat staan dat hij in de erelijsten terecht kwam.
Freddy Maertens tijdens de proloog op de tour van 1978
Maar in de zomer van 1981 kende hij nog een korte heropleving. Hij won opnieuw vijf etappes tijdens de Tour de France en mocht de groene trui aantrekken. Bovendien werd hij later dat jaar ook voor de tweede keer wereldkampioen in Praag. Met deze zege kwam een einde aan zijn vele prachtige overwinningen. Hij won nog enkele kleinere wedstrijden tot hij in 1987 officieel zijn wielercarrière stopzette.
De finish van het WK in 1981
--
Ook zo een fan van de wielergeschiedenis? Herbeleef hem helemaal met onze prachtige Retro Wielershirts. Zo vind je de shirts waarin Merckx fietste, de truitjes van Faema, de ploeg waarmee Flandria samenging in 1962 en nog veel meer! Bekijk ze in ons uitgebreide assortiment wielerkleding.
Ben je net als ons een grote fan van de wielersport? Houd dan zeker onze blog in de gaten. We plaatsen regelmatig nieuwe verhalen over wielerweetjes, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker het lezen waard zijn!